Press Statement
November 1, 2019
BAYAN Calls on All Democratic Forces to Condemn the Fascist Terror and Crackdown on Dissent that is Ongoing in Negros Island.
All human rights advocates must stand with Negros and condemn the raids and arrests of activists that have taken place in the last 24 hours. As of October 31, some 62 were arrested in simultaneous raids on the offices of activist organizations in Bacolod City.
The Gestapo-like raids in Negros were all based on questionable search warrants issued by an executive judge in Quezon City, Judge Cecilyn Burgos-Villavert of Branch 89. The same judge issued a search warrant that resulted in the arrest of two activists in Manila, also on October 31. These search warrants were used by the police in forcibly entering the offices and residences of activists and eventual arrests based on planted evidence.
That the raids and arrests were done on the eve of a holiday and a long weekend, when courts and offices are closed, shows the malicious intent of the PNP to prolong their unjust and illegal detention.
The claim that the legal offices of Bayan Muna, Gabrilea and NFSW in Bacolod are training grounds for NPA recruitment is utterly false and ludicrous.
The weaponization of the law has resulted in gross human rights violations under a counter-insurgency program desperate to clamp down on all forms of dissent. The raids and arrests follow a series of red-tagging of organizations by the police and military.
All freedom loving Filipinos must resist these attacks and hold accountable Duterte and his armed minions. The continuing human rights violations and impunity will only push the people to fight back. ###
News Release
October 29, 2019
Undas protest
In remembrance of thousands killed, BAYAN calls for an end to Duterte’s fake drug war
As the nation prepares for All Souls Day, various groups led by the Bagong Alyansang Makabayan lit candles and held a picket protest in front of the PNP Headquarters in Camp Crame today to seek justice for the thousands killed in Pres. Duterte’s brutal anti-drug campaign and to demand an end to what they called a monumental farce.
“A drug war that has killed thousands of mostly poor, small-time drug suspects but has allowed drug lords, shabu smugglers, ninja cops and their protectors to thrive is a monumental farce that should be terminated and buried. This fake war will not end the illegal drug problem but will result in even more social problems” BAYAN said.
“This All Saints and All Souls Day, we remember those unjustly killed by Duterte’s bogus drug war and seek justice for them and their families by demanding an end to this atrocity,” they said.
They said that the latest twist in the ‘ninja cops’ saga, which led to the resignation of PNP Chief Oscar Albayalde after he was found to have condoned and covered up his men’s recycling of shabu, provides another strong reason for ending the bogus drug war.
“The Albayalde incident highlights the hypocrisy of Duterte’s drug war. How can it succeed when the main implementing agency is itself acting like a drug syndicate? No wonder the illegal drug trade persists,” the group said.
“The men and women of the PNP know they are just being used to prop up Duterte’s bloody delusions. The drug war has pressured them to kill suspects, plant evidence, and make arbitrary and illegal arrests but these hardly make a dent on the operations of the drug syndicates. We call on the honest men and women in the PNP to reject the corruption and rights violations that have characterized the “war on drugs”, ” said BAYAN.
The group said Duterte’s drug war has promoted naked fascism and gross impunity which also manifests in other police operations such as those targeting government critics and social activists.
BAYAN said that the it is time to look at the illegal drug problem as a health and social issue, and not just as a law enforcement issue. “There has to be a policy of rehabilitation for drug users. Poverty as the social basis for the proliferation of illegal drugs in poor communities should also be decisively addressed. Killing the poor will not eliminate illegal drugs. Corruption in government, including those that allow the entry of illegal drugs in the country should also be eliminated. All these are necessary conditions to stamp out illegal drugs. Extrajudicial killings are a travesty of injustice and will not work,” the group said.
As for Duterte’s challenge to Vice President Leni Robredo to take the helm of the drug war for 6 months, the group said that the challenge itself was not legally possible. “And even if there was some way to legally transfer powers to the Vice President, the entire challenge is designed to set up Robredo for failure and to divert attention from the corruption and rights violations in Duterte’s drug war,” BAYAN said. ###
Ang Krisis sa Pangmasang Transportasyon at Maka-masang Alternatibo
Ang sunod-sunod na pagtirik ng LRT 1, LRT 2 at MRT 3 sa loob ng isang linggo ang nagbunsod sa Bayan noong Oktubre 7 na magbigay ng obserbasyon na may mass transport crisis sa Metro Manila.
Noong araw ng Lunes ay libo-libo ang naperwisyo dahil hindi gumana ang buong linya ng LRT 2 matapos sumabog ang isang pasilidad nito noong nagdaang linggo. Walang sapat na transportasyon na maaring sumalo sa 240,000 commuters ng tren. Marami sa mga commuters ay mga estudyante na pumapasok sa University Belt sa Manila. Tanging 69 city buses lang at 4 na MMDA buses ang sumalo ng mahigit 200,000 pasahero ng LRT 2. Bagamat nagbukas ang LRT 2 Cubao noong Oktubre 8, sinabing aabot ng 9 na buwan bago gumana ang mga istasyon ng Santolan, Katipunan at Anonas. Ibig sabihin nito ay dagdag na comute para sa mga pasaherong dating sumasakay ng LRT 2 sa Santolan.
Ang kukulangan ng episyente at maaasahang mass transport system na nagreresulta sa miserable at napakahabang pagbiyahe, ang dahilan kung bakit sinasabi nating may mass transport crisis sa Metro Manila. Ang kakulangan sa episyente at maaassahang mass transport ang dahilan dun ng napakabigat nga traffic dahil sa dami ng pridabong sasakyan sa mga mayor na kalsada.
Malakas ang reaksyon ng publiko nang itinanggi ng Palasyo ang umiiral na krisis, sa kabila ng naghuhumiyaw na katotohanan nito. Galit ang mga commuters sa pahayag ni Presidential Spokesperson Sal Panelo na kailangan lang agahan ang pag-alis para makarating nang tamang oras sa paroroonan. Binatikos ng Bayan si Panelo bilang walang alam sa pagdurusa ng ordinaryong commuter. Lalo pang nabuwisit ang mga tao sa balita na nakabili ng P2 bilyon halaga ng eroplano ang gobyernong Duterte sa harap ng pagdurusa ng maraming commuter.
Tumining lalo ang usapin nang maglabas ng hamon ang Anakbayan at KMU kay Panelo na sumakay sa panahon ng rush hour. Sa lakas ng pag-alma ng publiko, napilitan si Panelo na tanggapin ang “commute challenge” noong Biyernes, Oktubre 11. Kahit maaga umalis sa bahay, late pa rin si Panelo sa pagdating sa kanyang opisina.
Ang punto ng “commute challenge” ay mabigyan ng atensyon ang lumalalang kalagayan ng transportasyon sa Metro Manila. Ang kawalan ng maaayos na sistema ay nagkakaroon na ng matinding epekto sa kalidad ng pamumuhay ng mga tao. Nababago ang oras ng paggising at pag-alis at panahon kasama ang pamilya dahil kinakain ng paglalakbay ang malaking oras sa bawat araw. Apektado din ang produktibidad ng mga manggagawa dahil sa nakakapagod nga commute.
Nauna nang tumatak sa atensyon ng publiko ang usapin ng mass transport matapos ang matagumpay na welga ng mga tsuper noong Setyembre 30. Malakas ang simpatiya ng masa sa mga tsuper dahil sila ang pumapasan ng kakulangan ng gobyerno sa mass transport habang ang inilalakong “modernisasyon” ay tiyak na tutungo sa pagkawasak ng kanilang kabuhayan.
Mga ugat ng mass transport crisis
Ang kasalukuyang krisis sa transportasyon ay resulta na ng tatlong dekada ng pagpapabaya, kurapsyon at pribatisasyon. Ito na ang inabot ng kawalan ng komprehensibong plano para sa transportasyon at ng burukrata kapitalisitang kontrol sa pampublikong impraistruktura, sa harap ng patuloy na paglobo ng populasyon ng Metro Manila dahil sa kawalan ng pag-unlad sa kanayunan.
Isang malinaw na halimbawa nito ang pagkakaroon ngayong ng tatlong linya ng tren na may iba’t ibang may-ari at operator. Ang LRT 1 ay pag-aari ng gobyerno pera nasa pribado ang operasyon (LRMC). Ang LRT 2 ay pag-aari at pinapatakbo ng gobyerno. Ang MRT 3 ay pag-aari ng pribado (MRTC) pero pinapatakbo ng gobyerno. Kapag natapos ang MRT 7 (SMC), ito ay pag-aari ng pribado na kinalaunan ay ilipiat sa gobyerno.
Hindi pare-pareho ang disensyo ng mga bagon at riles, at hindi rin madaling ma-integrate sa isa’t isa dahil sa palaging may kunsiderasyon sa interes ng negosyo. Katunayan, ang simpleng common station para sa LRT 1, MRT 3 at MRT 7 ay ilang taong nabalam dahil sa nagbabanggaang intres ng dalawang mall sa EDSA. Ang MRT 3 at LRT 1 naman ay hindi magawang maging tagusan kahit magkarugtong ang mga riles nito dahil magkaiba ang disenyo ng mga bagon.
Pribado rin ang nagmamantine ng mga tren ng MRT 3, LRT 1 at LRT 2. Minsan nang naging usapin ang pagpabor ng gobyernong Aquino sa isang maintenance provider ng MRT 3 na hindi kwalipikado at nagpalala pa ng sitwasyon ng tren. Sa ngayon, maging ang pagmantine ng mga tren ay nasa balangkas din ng negosyo. Ipinilit naman ng gobyerno ng China na ituloy ang kontrata ng Dalian trains para sa MRT 3 kahit hind ito compatible sa sistema ng tren at kahit tutol ang Sumitomo (maintenance ng MRT3) sa paggamit ng mga tren mula China. Posibleng pagkatapos pa ng 2021 ang pagdagdag ng mga Dalian trains, kung papayag man ang Sumitomo.
Ang bawat administrasyon ay gagawa ng flagship project na kadalasan ay mapupunta sa pinaborang kontratista. Ang proyekto ay malalantad na may mga anomalya sa kontrata, maaaring sa presyo ng proyekto o sa sovereign guarantees na ibinibigay sa pribadong kumpanya kaugnay ng mga pautang at return on investments. Madalas nasasangkot ang mga pribadong kumpanya dahil ayaw mamuhunan ng gobyerno sa pampublikong impraistruktura. Pribadong kumpanya ang kadalasang papasok para magtayo ng impraistruktura, gamit ang mga pautang, kapalit ng garantiya sa tubo.
Walang pangmatagalan at komprehensibong plano ang umiiral dahil bawat proyekto ay itinutulak ng interes ng negosyo tuwing magpapalit ng administrasyon. Tunay na burukrata kapitalismo ang umiiral. Ang serbisyo ay ginagawang negosyo.
Sa kaso ng MRT 3 halimbawa, ito ay naitayo sa pamamagitan ng isang pribadong kumpanya na gumamit ng mga pautang na ginarantiyahan ng gobyerno. Binigyan ng gobyerno ang MRTC na guaranteed 15% return on investment (ROI) at tayo patuloy na nagbabayad ng equity rental payments na bilyon-bilyon kada taon para malipat sa gobyerno ang pag-aari ng tren.
Sa kaso ng LRT 1, bagama’t kumikita naman ito noong kontrolado pa ng gobyerno, isinapribado ang operasyon nito kapalit ng pagtatayo ng LRT 1 extension sa Cavite. Ang Ayala-Metro Pacific group ang may kontrol ngayon sa operasyon. Binigyan din sila ng sovereign guarantee sa kanilang kontrata kung saan tinitiyak ng gobyerno ang kita ng mga pribadong kumpanya. Bagama’t panahon pa ni Aquino napagtibay ang kontrata, hanggang ngayon ay hindi pa natatapos ang proyektong extension. Hindi rin lubos na gumanda ang kalidad ng tren kahit nasa kamay na ng pribado ang operasyon nito.
Ang Philippine National Railways (PNR) naman na pag-aari ng gobyerno ay matagal nang napabayaan at walang nakuhang badyet para sa karagdagang bagon sa darating na 2020 GAA. Sobrang limitado ng operasyon nito sa loob ng Metro Manila. Dati ay nakakabiyahe pang Bikol ang mga tren ng PNR.
Walang malinaw na integrasyon ang sistema ng mga tren sa iba pang moda ng transportasyon tulad ng bus at jeep. Ang sistemang ng bus ay pinapatakbo ng interes ng negosyo na pinalala pa ng sistema ng kurapsyon sa pagbibigay ng mga prangkisa ng LTFRB. Walang pirming iskedyul ang mga bus at walang rationale ang bilang ng mga ito sa bawat ruta. Hindi nakadikit sa tren ang kanilang operasyon. Sa kaso ng Paranaque Integrated Terminal Exchange nauna pang naitayo ang terminal ng mga bus bago naitayo ang Cavite Extension ng LRT1.
Ang public utility vehicle (PUV) modernization naman ay itinutulak din ng interes ng malalaking negosyo. Mawawalan ng kabuhayan ang libo-libong maliliit na tsuper dahil ang makakabayad lang sa mga bagong unit ng jeep at makakapag-operate ng mga fleets ay mga malalaking negosyo lamang.
Kinalaunan, pribadong interest pa rin ang mamamayani sa tren, bus at jeep o kabuuan ng pang-masang transportasyon. Negosyo, hindi serbisyo, ang iiral.
Marami sa mga proyektong ginagawa ng DoTr ngayon ay carry-over pa mula sa mga nagdaang administrasyon, o mga proyektong di natapos dahil sa iba’t ibang dahilan. Pero ang ipinagmamalaki nitong bago ay ang P350 bilyong subway (tren sa ilalim ng lupa) na popondohan ng Japan International Cooperation Agency. Sinasabi na tatlong ulit na mas mahal ang proyektong ito kumpara sa mga tren na dadaan sa ibabaw ng lupa. May tanong din kaugnay ng pagigign bahain ng Metro Manila at pagdaan ng subway sa isang fault line.
Tungo sa makamasang balangkas ng pampublikong transportasyon
Responsiblidad ng estado na ilatag ang sistema ng transportasyon upang maihatid ang mga mamamayan, lalo na ang mga manggagawa, sa kanilang paroroonan at mapagana ang ekonoimya. Sa kasaysayan, ang malalaking network ng transportasyon sa mga industriyalisadong bansa ay itinayo ng estado. State-owned ang mga train systems at buses. Pangunahing serbisyo ang layon at naglilingkod sa kabuuang paggana ng ekonomiya. Dahil sa laki ng kinakailangang impraistruktura, makatwiran lang ang estado ang papasan sa responsibilidad na ito.
Dapat gawing prayoridad ang pagtatayo ng integrated train system na syang magigng gulugod ng kabuuang sistema ng mass transport. Ito ang pinaka-episyente at mabilis na paraan ng paglalakabay na dapat paunlarin. Sa laki ng kinakailangang rekurso para maitayo ito, dapat gawing state enterprise ang train system. Dapat ding integrated ang train systems mula probinsya hanggang lungsod at sa pagitan ng mga lungsod. Hindi uubra ang hiwa-hiwalay at tila walang lohikang pagtatayo ng mga tren na hindi magkakaugnay sa isa’t isa.
Ang sistema ng tren ay dapat nakaugnay sa iba pang moda ng transportasyon tulad ng city buses at mga jeeps. Ito ay para sa mga lugar na hindi uubra ang tren. Ang mga bus at jeep ay maaaring magkaroon ng regular na iskeydul upang mapawi ang kaguluhang dinudulot ng kumpetensya sa kalsada dahil sa hinahabol na kita. Ang irasyunal na pagbibigay nga mga prangkisa sa mga bus, bunsod na rin ng kurapsyon, ay dapat palitan nang mas planadong sistema. Pagdating sa mga PUJ, dapat saluhin ng gobyerno gastusin sa planong modernisasyon. Maaring himukin ang mga drayber na hakbang-hakbang magbuo ng kooperatiba para sa kolektibong pangangasiwa ng mga ruta.
Kinalaunan ay pwedeng manaig ang sistema ng state-owned na PUV system kung saan papawiin na ang boundary/commissiion system at magiging manggawang may pirming sahod ang mga drayber.
Pundasyon ng anumang maayos at episyenteng mass transport system ang pambansang industriyalisasyon. Ito ang lilikha ng kapasidad para sa pagmanupaktura ng mga saksakyang kailangan ng isang lipunan. Ang lokal na produksyon para sa transportasyon ay makapagpalakas din sa ekonomiya dahil lilikha ito ng mga trabaho para sa Pilipino. Di hamak na mas mabuti ito sa ekonomiya kaysa pag-aangkat ng mga yaring sasakyan. Maaaring magsimula sa manupaktura ng katawan ng mga sasakyan tungo sa paggawa ng mas complex na makina at piyesa. Maaring makipagtulungan sa ibang bansa kaugnay nito, habang tinitiyak ang technology transfer at capacity building.
Sa kagyat na hinaraharap ay kailangang mabawasan ang presyur sa Metro Manila bunga ng kawalan ng kabuhayan sa mga probinsya. Natitipon ang malaking populasyon sa Metro Manila dahil dito naka-konsentra ang mga aktibidad sa ekonomiya. Susi ang tunay na reporma sa lupa at rural development upang makamit ang mas balansyadong pag-unlad sa mga rehiyon, mabigyan ng sapat ng kabuhayan ang mamamayan, at mahinto ang pagdayo ng tao papunta ng sentrong lungsod. Dapat ding baguhin ang direksyon ng development sa Metro Manila na ngayon ay itinatakda ng mga malalaking real estate developers na siyang kumikita mula sa kalunos-lunos na kaayusan ng lungsod.
Mapapansin na ang kundisyon para magkaroon ng episyente at maaasahang mass transport system ay nakaugnay sa pagwawakas ng umiiral na malakolonyal at malapyudal na sistemang panlipunan. Nangangahulugan ito ng pagwawakas ng imperyalismo, pyudalismo at burukrata kapitalismo. Mangangailangan ito ng pambansang industriyalisasyon, tunay na reporma sa lupa at rural development. Walang ibang paraan kung talagang nais nating magkaroon ng pangmatagalang solusyon ang kasalukuyang krisis.###
Bayan thanks Justice Carpio for defending national sovereignty
Bayan thanks Senior Associate Justice Antonio Carpio for his service to the Judiciary. His decisions in important cases such as the repressive measures of the Arroyo regime and the pork barrel and DAP during the Aquino regime, sided with the people. He was also critical of the validity of the Visiting Forces Agreement (Bayan v Zamora) from the time of its ratification and up to the deliberations in the wake of the Subic rape case (Nicolas v Romulo) where Bayan was also a petitioner.
During his last three years in the SC, he sided with the people in cases such as Marcos hero’s burial, Martial Law in Mindanao and plunder cases involving top officials.
Carpio valued national interest above the prospect of being the next Chief Justice. His positions put him at odds with the Duterte regime. It may have cost him the CJ position, but it gained him the respect and admiration of the people. It cemented his legacy as a defender of national sovereignty.
Indeed his greatest legacy lies in providing a strong legal foundation to the people’s defense of the West Philippine Sea. The nationalist movement benefitted immensely from his well-grounded legal arguments on national sovereignty and sovereign rights . He taught us that a country even as small as the Philippines can stand up to a giant like China. He called on the people never to waiver in asserting our legal victory and sovereign rights.
As Justice Carpio bows out of the SC, we can hope that he will have more time to be with various groups that continue to fight for our sovereign rights. He has always been an important part of this movement in his role as the foremost legal expert on the West Philippine Sea . We thank him for being a beacon in the Supreme Court and the legal profession and we look forward to continuing our common struggle for a truly free and democratic Philippines. ###
#LabanBayan! Inhustisya at diktadura, wakasan!
Setyembre 20, 2019: Araw ng paglaban sa berdugo, korap at tutang rehimeng Duterte
Noong Setyembre 21, 1972, idineklara ng diktador na si Ferdinand Marcos ang Batas Militar upang sugpuin ang umano’y banta ng rebelyong komunista at Moro. Subalit ang nangyari,winasak niya ang anumang gayak ng demokrasya tulad ng masmidya, Konggreso at hudikatura upang ipataw ang isang pasistang diktadura. Ang 14 na taon sa ilalim ng pasistang diktadurang US-Marcos ang isa na sa pinakamadilim na yugto ng ating kasysayan.
Sa ngayon, 47 taon na ang nakalilipas, nanganganib na maulit ang mapait na kasaysayang ito sa ilalim ng rehimen ni Rodrigo Duterte.
Katulad ni Marcos, panunupil at ultimo walang pakundangang pagpatay ang sagot ni Duterte sa pinalaking banta, diumano, ng ilegal na droga, rebelyon at terorismo. Subalit ang kanyang mga hakbang ay nagbabadya ng panibagong diktadura. Namamayagpag sa kanyang administrasyon ang mga militarista, korap at kawatan, mga ganid sa kapangyarihan at tuta ng dayuhan.
Partikular na nakababahala ang mga sumusunod:
Ang malawakan at sistematikong paggamit ng extrajudicial killings laban sa mga hinihinalang adik at pusher, mga aktibista’t kritiko, at mga pinaghihinalaang kasapi o tagasuporta ng CPP-NPA-NDFP;
Ang pagsampa ng mga gawa-gawang kaso laban sa mga miyembro ng oposisyon, taong simbahan, masmidya, mga aktibista, peace advocates, human rights defenders at iba pang nais busalan ng administrasyon dahil sa pagsasabi ng katotohanan tungkol sa mga kabulastugan ng gobyerno;
Ang pag-abuso ng kapangyarihan at kurapsyon sa pagpapalaya ng mga malalaking kriminal gaya ng pagpapalaya sa mga drug lords at muntik pa ngang pagpapalaya sa convicted rapist at killer na si ex-mayor Antonio Sanchez na nagpapakita ng kahungkagan ng buong kampanya kontra iligal na droga at kriminalidad;
Ang paglaki ng pork barrel ng mga alyado ni Duterte sa Konggreso lalo na ang pinalobong presidential pork na may kagilagilalas na P2.5 bilyon confidential and intelligence funds na hindi dadaan sa pag-audit at pihadong gagamitin sa panunupil at korapsyon;
Ang pag-amyenda at pagpapalawak sa Human Security Act (antiterror law) na sasagasa sa ating mga batayang karapatan, ang pagbabalik ng Anti-Subversion Law, militarisasyon ng mga paaralan, mandatory Reserve Officers Training Course (ROTC), pagbalik ng parusang kamatayan, pagbaba ng minimum age of criminal responsibility, at iba pang mapanupil at;
Ang patuloy na pag-iral ng Batas Militar sa Mindanao, pagkansela sa usapang pangkapayapaan sa CPP-NPA-NDFP, at pinaigting na militarisasyon sa iba pang bahagi ng bansa sa ilalim ng Executive Order No. 70 at Memorandum Order No. 32, kaakibat ng pagtalaga ng napakaraming opisyal ng militar at pulis sa matataas na pusisyon ng mga ahensyang sibilyan. Ang EO 70 ang pinalawak na programa laban umano sa rebelyong komunista subalit tinatarget ang mga di-armadong sibilyan at progresibong samahan. Ang MO 32 ay nagtatalaga ng dagdag na pulis at sundalo sa Negros, Samar at Bicol kung kayat umigting doon ang mga extrajudicial killing at iba pang paglabag sa karapatang pantao;
Ang pangangayupapa ng gobyerno sa mga dayuhan, lalu na sa China na untiunting sinasakop ang West Philippine Sea at ang patuloy na panghihimasok ng US sa ngalan ng “anti-terror” at “ counter-insurgency”; at
Paglalim at paglala ng krisis sa ekonomiya (kawalan ng regular na trabaho at sapat na kita, pagkawasak at pagpatay sa kabuhayan ng mga magsasaka) na nagbibigay dahilan sa paglaban ng mamamayan, na sinasagot naman ng panunupil ng estado.
Napakahalaga kung gayon na sariwain natin sa darating na Setyembre 20 ang makasaysayang paglaban ng mamamayang Pilipino sa diktadura ni Marcos makalipas ang 47 taon.
Magsama-sama tayo upang labanan ang iba’t ibang porma’t paraan ng ng panunupil at paglabag sa karapatang pantao na sistematikong pinatutupad ngayon ng rehimeng Duterte.
Sa araw na ito, itanghal natin at pasiglahin ang ating pakikibaka para sa demokrasya, karapatang pantao, hustisyang panlipunan, pambansang soberanya, at kabuhayan.
Pambansang araw ng protesta ang paggunita sa Martial Law ni Marcos at paglaban sa diktadura ni Duterte.
Kaya’t sumama sa protesta at magsuot ng itim bilang pakikiisa!
Sumama sa pagkilos sa Mendiola at Luneta!
Labanan ang panunumbalik ng diktadura! Itakwil ang lahat ng uri ng panunupil! Tumindig para sa demokrasya, hustisya, kabuhayan, at soberanya! Katarungan para sa lahat ng biktima ng Batas Militar noon at ngayon! Marcos, Duterte, walang pinag-iba! Parehong tuta, diktador, pasista!
Statement on China’s Refusal to Recognize The Hague Ruling on West Philippine Sea
China’s continuing refusal to recognize the Philippine legal victory in the arbitral tribunal, thus leading to the continuing violations of our exclusive economic zone, pushes the Filipino people to sustain their protests. All the more we must, as a people, raise our strongest objection to China’s incursions in our EEZ and its flagrant disregard for intentional law. All the more we should be wary of any joint oil exploration deal that can undermine our legal victory. All the more we should be wary of falling into a debt trap with China as it is their means to dictate on us.
Even the apology of the Chinese shipowner was crafted in such a way that it would not lead to a de facto recognition of the Philippines’ EEZ.
China’s continuing rejection of our legal victory under UNCLOS is an insult to the Filipino people and the international community.
As for the Philippine government, raising the issue of the arbitral ruling is not enough. Concrete steps must be taken to protect our EEZ and our local fishermen from Chinese vessels. Debt dependency on China should be reversed. Economic agreements that strengthen China’s influence on our domestic affairs should be thoroughly reviewed and rescinded. ###
Protests set on Saturday as Groups Slam Chinese "apology"
News Release
August 29, 2019
Cause-oriented groups are not satisfied with the so-called apology coming from the Chinese shipowner for the sinking of Filipino boat MV GemVer.
The apology is insufficient and dubious. It omits any mention of intentionally abandoning the Filipino crew when their boat sunk. That was a grave offense and yet no apologies from the Chinese side.
The apology also tries to cover-up the fact that the Chinese vessel was in violation of our exclusive economic zone. It makes the false claim that the maritime incident happened in the Spratlys and not within our exclusive economic zone. The ruling of the arbitral tribunal clearly states that Recto Bank is part of our EEZ. The Chinese vessel should not have been fishing in that area. Even in their apology, China refuses to recognize our EEZ and their violations of the same.
Protests are set this Saturday in front of the Chinese consulate to demand an end to China’s violations of our sovereign rights in the West Philippine Sea and for the recognition of the ruling of the Arbitral Tribunal. The Duterte regime should be firm in asserting our legal victory, three year after it was achieved. Duterte should not subject the Philippines to debt dependency on China as it can undermine our assertion of our legal victory in the West Philippine Sea. ###
Probe of Sanchez "release papers" sought
Concerned government agencies as well as the Senate Justice Committee should probe the alleged release order for convicted rapist-murderer Antonio Sanchez that was recently revealed by his family. The alleged release order came as early as August 20, 2019. On the same day, BuCor Chief Nicanor Faeldon was interviewed on radio confirming that Sanchez would be among 11,000 inmates benefiting from the good conduct time allowance law that allowed early release for prisoners.
Sanchez’ family also claims that the release order was already known among BuCor officials.
If such allegations are true, who processed the release order of Sanchez? Who approved the release order? Up until August 21, BuCor and DOJ officials seemed to confirm that Sanchez was eligible for release.
It was only after intense public backlash and protests from the victims’ families that the eligibility of Sanchez was reconsidered. It was only on August 23 when Malacanang became definite in its opposition to Sanchez release.
It now appears that there were prior arrangements and processing of documents that took place , unbeknownst to the public. The statement of the Sanchez family claiming that the former mayor was up for release as early as August 20 deserves to be investigated.
*Photo from ABS-CBN online.
On Duterte's upcoming meeting with Xi Jinping
While it is correct to raise the issue of the arbitral ruling in President Duterte’s meeting with Xi Jinping, we are concerned that our position and legal victory have already been eroded by previous pronouncements and actions of the Duterte government. We are wary that the debts we are seeking from China, as well as presidential pronouncements that “China is in possession of the West Philippine Sea”, all undermine our legal victory at this point.
Aside from raising the arbitral ruling, concrete steps must be taken to protect our exclusive economic zone from China’s incursions. Joint exploration deals, at a time when China refuses to recognize our EEZ, are ill-timed and may be detrimental to national interest in the long-term. This could be a sell-out of resources reserved for Filipinos.
Our assertion of our legal victory is weakened by our dependence on loans from China. We must prioritize national interest at this stage and not allow our position to be further undermined.
The Filipino people must continue to protest China’s arrogant refusal to recognize the arbitral ruling that upholds our EEZ. Other nations should likewise condemn China’s actions that are contrary to international law.
President Duterte is ultimately liable for the failure of the Philippines to defend our EEZ and even our territorial waters from China’s incursions. ###
On National Heroes Day
On National Heroes Day, we remember our forgotten heroes, the workers who continue to reel from contractualization and low wages. They march today in protest of the betrayal of President Duterte in relation to the security of tenure law. They protest the still unfulfilled promise of ending contractualization. It is high time that workers get what they deserve – job security and a living wage.
We likewise remember the heroism of the Filipinos before us, most of whom took up the fight against injustice, repression and foreign intervention. What made them heroes was the fact that they went against the prevailing system even at great cost to their personal safety and comfort. They dared question the status quo and were not automatons or unthinking minions. They were the exact opposite of what the current regime wants the youth to be. They were the exact opposite of what the ROTC program wants to achieve.
We are fortunate that the youth of today continue to exercise their rights and practice critical thinking, despite persistent threats to silence them. We support the activism of the youth, and hope that they will continue standing up to injustice, oppression and foreign intervention like the heroes before them. ###
A Tribute to Gina Lopez
Gina Lopez as Secretary of DENR was passionate and sincere in doing her job of protecting the environment; linking her environmental initiatives with poverty reduction programs. She was articulate and fearless in presenting at Cabinet meetings DENR programs that would protect the environment, safeguard indigenous communities and create livelihood programs for the poor. These included closures of mines which destroyed mountains, water sources and sacred ancestral lands of indigenous peoples. Mining corporations resisted these initiatives but Gina stood her ground.
In one interview she explained why she battled with powerful mining interests:
“Yes, mining creates a few jobs and perhaps a few schools, and a few people enrich themselves, but thousands suffer and water sources are polluted for generations afterward. Mining is just greed and selfishness.” (Gina Lopez Fights Philippine Mining)
We mourn her passing. Our country lost a people’s champion. Thank you dear Sec Gina. Rest in power.
– Statement of Judy Taguiwalo
Gina Lopez: A Fighter We Will Always Remember
Gina Lopez is a model for today’s women : feisty, passionate and unafraid to pursue her advocacies for the environment, children’s welfare, and indigenous people’s rights among others.
Although she served only for less than a year as secretary of DENR, her pro-environment and anti-corporate mining stance raised the bar of leadership in the agency.
Statement from Former Sec. Liza Masa
Pagpupugay sa Natatanging Tagapagtanggol ng Kalikasan
Kami ay taos-pusong nakikiramay sa pamilya at mga kaibigan ni Gina Lopez — di matitinag na tagapagtanggol ng kalikasan at ng mga bulnerableng sektor. Sa maikling panahon niya sa DENR, ipinakita nya ang magagawa kapag may malinaw na paninindigan at prinsipyo para sa bayan. Sa loob man o labas ng gobyerno, naging makabuluhan ang kanyang mga kontribusyon. Salamat, Gina.
– Pahayag mula sa Bagong Alyansang Makabayan
Mourning, Solidarity Actions
set on August 20
August 20 is the Day of Mourning and Solidarity for Negros amid the continuing spate of killings happening on the island. Various groups are set to converge at Sta. Cruz Church, Mendiola and Liwasang Bonifacio to hold memorials and offer prayers for those killed. The main event will take place in Liwasang Bonifacio at 3:30pm. Participants are encouraged to wear black.
August 20 has also been declared by the students of UP as a Day of Walk-out to protest plans to militarize campuses in response to the growing resistance of the youth.
On August 20, we mourn the victims of the killings in Negros. We stand with our farmers bearing the brunt of the attacks. We likewise stand with our youth who are fighting for their rights. We stand with everyone experiencing repression under a regime that has made it its mission to crush all forms of dissent.
Wherever you are on August 20, do offer a moment of silence for the victims of the killings and Negros. Keep them in your thoughts, as we demand justice. Let us seek an end to relentless violations of human rights in the name of so-called “counter-insurgency” and “peace and order”. Let us look for solutions to the armed conflict that do not involve wholesale curtailment of rights and all-out war.
Raise your voice as well, for the future of our country are being told their activism is wrong and unproductive and that learning should be limited to the narrow confines of the classroom. It is precisely because there are killings in Negros, and repression everywhere, that their activism is needed now, more than ever.
Stand with us, march with us on August 20.
*Cover photo from Defend Negros Facebook Page.